– Алидбта? - гээд хэнэйб даа

Аажамаар лаблан асуухадань,

Абынгаа уг дурдаадхидаг

Арад зоной заншал ха юм.

– Түрэһэн угни - сагаангууд,

Түшэг тулгуурим - хальбангууд -

Иигэжэ һонюуша нүхэдтөө

Илдам зангаар харюусалтай.

Энэ хөөрэлдөөнһөө юм гү даа,

Эхин тоонтомни һанагдалай –

Эрхэбэшэ, түрэл нютагаа

Эрьеэд ерэхэ хүсэл түрэлэй…

Бага наһанайнгаа тоонтые

Бараалхаха гэһэн бодолтой,

Авто-хүлэгэй хурданаар

Ага-Хангилаа үгсэбэбди.

…Yүртын-хушуун үни холын

Yхибүүн багыем һануулба –

Эдир багадаа модон шаргаар

Энэ хушуунһаа халтирдагаа

Һанан, дурсан ябахадам

Һонин гээшэнь, баясанам…

Эрхэ наһанай эхин тоонто –

Энэ дэлхэйн энхэрэл мэтэ,

Түрэл нютагай түүхэ домог

Түмэн зоной гэршэ болог!

…Энэ элинсэг эхэ эсэгын

Эльгэлэн һууһан нютаг юм,

Эндэ минии аханар, дүүгэй

Энхэ бэеэ олоһон тоонто юм.

Ехэ ахай – Норбо-Цыремнай

Европын дайнда илалсаһан юм,

Дунда аха Сэдэб барһамнай

Дурнын хилэ

Аршалалсаһан юм.

Эдээн тухай үнэн баримтань

Эсэгын дайнай

Түүхэдэ бэшэгдээд,

Эхэ нютаг – Ага-Хангилдаа

Эрэлхэг солонь мүнхэлэгдөө…

…Иимэл даа эхин тоонтымни

Илгарма өөрсэ домог түүхэнь.

Эндэһээ эхилһэн харгымни

Эрьежэ Аргалида үргэлжэлэн,

Дахалайтан хотоной угые

Дамжуулха талаантай байһан…

Эхин тоонто нютагни –

Энхэрэл дүүрэн Yүртэмни,

Сэсэг ногоогоо дэлгэжэ,

Сэлгеэн, арюун байналши.

Сагаан эдеэгээр хүндэлжэ,

Сархагай дээжэ сүршэнэбди!

Сэсэгэйш хангалаар амилжа,

Сэдьхэл, бодолоо арюудханабди!

Эхин тоонто Yүртэмни

Элдин, баян үрэжэлтэй даа,

Эзэд гэгдэһэн зон арадынь

Энхэ элүүр, зол жаргалтай даа.

Yгымни дээжэ

Үреэл болог лэ,

Yреэлэйм дээжэ

Үльгэр болог лэ!

Арсалан ЖАМБАЛОН. 

 

РОДИНЕ

Я родился не в белой палате больницы.

Плыл над степью туман.

Догорала ночная звезда.

Возвращаясь домой, гомонили счастливые птицы,

И по стеблям травы из глубин поднималась вода.

В юрте пахло дымком от углей, затаившихся в пепле.

Просыпался Онон, раздвигая свои берега.

Я вдохнул ветерок, пролетавший над утренней степью,

Твои звуки и запахи, край мой любимый – Ага.

С детских лет мне знакомы пути кочевых скотоводов.

С детских лет я умею седлать непокорных коней.

С детских лет постигал я бездонную мудрость народа

На дорогах степных, у походных чабанских огней.

Старый русский кузнец научил меня доброй науке –

Не по внешнему блеску о качестве стали судить.

До сих пор я горжусь, что мои неказистые руки

Могут плуг удержать и катон для овец сгородить.

Это ты, моя Родина, с детства меня научила

Друга песней встречать и с врагом говорить по-мужски.

Я горжусь, что когда-то хватило мне воли и силы

Одолеть и снега, и хинганских барханов пески,

Чтоб, отбросив врага, выше гнёзд и полётов орлиных

Наше алое знамя, как символ свободы взметнуть.

Мать – родная земля, если грянет лихая година,

Ты меня позови, ты о старом бойце не забудь.

Мать – родная земля, я немало поездил по свету.

Видел вишни в цвету и ласкающий пляжи прибой.

Только я бы хотел, чтоб поверили люди поэту,

Говорящему им:

– Нет прекрасней дороги домой.

Никакие края не заменят нам

Родину нашу.

Никакие чертоги – берёзовой рощи сень.

Мать – родная Ага, уважаю я день твой вчерашний

И с восторгом гляжу в твой грядущий безоблачный день.

Быстро годы бегут.

Их арканом в пути не удержишь.

Седина на висках, как на горных вершинах снега.

Но как прежде живу я высокой и светлой надеждой –

Быть достойным тебя, край любимый, родная Ага.

Мои песни рождались не в тёплом гнезде кабинета,

Не при тихой погоде учились полёту они.

Так прими же, Отчизна, негромкое слово поэта

Как признанье в любви,

Как сыновьё «спасибо» прими!

Перевод с бурятского Бориса Макарова.

You have no rights to post comments