Танигдаагүй эдеэн
Һургуулида арайл ороодүй Нам-сарай Шэмэд хоёр хүдѳѳ нютагта ажаһуудаг хүгшэн аба, эжыдээ нэгэтэ айлшалжа ерэбэд. «Амтатайхан» ашанар угтамжын баярай һүүлээр хүгшэдэйнгѳѳ хүндэдэ һуужа, урдаа табаг табюулбад. Намсарай Шэмэд хоёр урдань табигдаһан табагтай эдеэ гайхажа хараад, нэгэн доро:
- Бидэ иимэ хартаабха эдидэггүй-бди, манай эжы ондоо хартаабха шанажа үгэдэг, - гэжэ танигдаагүй эдеэнһээ гол таһа арсабад.
Хүгшэн эжынь хѳѳрхэн ашанарайнгаа мүнсэгэрхэн толгойнуудыень эльбэжэ:
- Энэтнай хартаабха бэшэ, тибһэн гээшэл даа. Эдигты даа, мухаануудни, - гэжэ энхэрэн энеэбхилээ һэн.
Ямар ехэ горсаад гээшэб?!
Зунай дулаахан амаралтын үглѳѳ-гүүр Буда хүбүүхэн түрэлхидтэеэ ой ошолдохо болобо. Ой модо руу ошолдохо болоһон гурбатай хүбүүн хүхюутэй, унажа бодожо ябаад, адли «юумэ түхеэрэлсэнэ». Ойн сэнгэлигтэ амархаяа тэгүүлһэн гэр бүлэ машинадаа һуужа, дардам харгыгаар ой тээшэ табилуулба. Буда сонхын хажууда һуунхай, хажуугаарнь эригэшэн үнгэрһэн гэрнүүдые, машинануудые, хүнүүдые һонирхон харана. Уданшьегүй машинань ой дүтэлхэдѳѳ, ялхитайхан хүдѳѳгэй харгыда орожо, тооһо бурьюулан годироод, зохидхон ойн талмай дээрэ ерэжэ тогтошобо. Машинын үүдэнэй нээгдэхэдэ, хүбүүхэн газаашаа яаран мултаржа:
- Эжы, аба, харыт түргэн, ямар ехэ горсаад гээшэб?! - гэжэ заахан гараараа ой тээшэ заажа байгаа һэн гэхэ.
Минии шэнээн болоходонь…
Хоёртойхон Сэрэн хүбүүн гэр соогуураа мүлхин, машинаяа иишэ тиишэнь түлхинэ. Шэб шэнэхэн машинань сонхоор шагааһан наранай туяа доро элдэб һайхан үнгѳѳрѳѳ яларжа, бишыхан эзэндээ баяр түрүүлэн, заахан мѳѳрнүүдээрээ торшогоносо мухарина.
Гэнтэ Сэрэн абяагүй боложо, машинаяа носошобо. Гайхаһан эжынь хүбүүнэйнгээ арада һэмээхэн зогсо-жо хараба ха. Сэрэн машина соогоо орохоёо һанаһандал, эндэһээньшье, тэндэһээньшье шагаана. Гараа, хүлѳѳшье шэхээд үзэнэ. Эрьюулээдшье, урбуулаадшье, табяадшье, үргѳѳдшье, машинынгаа досоонь орожо ядан тухашаржа һуутараа, арадань абяагүй зогсоһон эжыгээ гэнтэ обёоржорхибо.
- Эжы, би мүнѳѳ энэ шэнэ машинадаа һууха гээд багтанагүйб. Машинынгаа ехэ, минии шэнээн иимэ томо болоходонь, би досоонь орожо һуугаад гүйлгэхэб. Эжы, хоюулан һуугаад, хүгшэн эжы, абадаа ошохобди, ехэ-үү даа бэлэг абаашахабди, - гээ һэн.
Гайхаба
Галан Оюуна хоёр ехэ эбтэйгээр тааража наададаг байба. Холодильнигай хажууда байтараа, гэнтэ шангаар арсалдашаба.
Оюуна: Галан, һүмбэй хаанаһаа бии болодог бэ? Мэдэхэ гүш?
Галан: Үнеэнһээ гэжэ эжымни хэлээ һэн.
Оюуна: Үнеэнһээ бии болодоггүй!
Галан: Үнеэнһээ бии болодог гэжэ…
Оюуна: Үнеэнһээ бэшэ!
Галан: Тиибэл хэлыш, хаанаһаа бии болодог юм бэ?
Оюуна: Холодильник соо бии болодог.
Галан: Холодильник соо? Яагаад?
Оюуна: Түршэгэнэхэдэнь бии болодог! Ойлгоо гүш?!
Галан холодильнигайнгаа гэнтэ түршэгэнэхэдэнь, гайхан хараад, тархияа маажаба…
Гуталгүй гулабхаа
Үбэлэй наратай үдэр бишыхан Жибзема эжытэеэ шаргаар һолжоржо наадаба. Игаабари дулаан үдэр байжа, гулабхаа, борбилоохойнууд саһан дээгүүр юушьеб тоншонод. Басаган шубуудые адаглан хаража байтараа:
- Эжы, ѳѳ эжы! Энэ гулабхаа шубуухай зунайхида орходоо томо болошоод ябанал. Намдал адли ехэ болоо гээшэ гү? - гэжэ асууба.
- Ургажашье болоо. Тиигээд хүйтэн болоходонь, үбэлэйнгѳѳ дулаан дэгэл үмдѳѳ ха юм, - гэжэ эжынь харюусаба.
- Үбэлэйнгѳѳ дэгэл үмдэһэн аад, юундэ хүйтэн саһан дээгүүр хүл нюсэгѳѳр ябанаб? - гэжэ басаган гулабхаае хайрлаһан нюдѳѳр хараа һэн.
