Эртэ урда сагта Таршаа Намжил гэжэ нэгэ тэнэг хүн байгаа. Таршаа Намжил дасанда hуужа, гурбан жэлэй туршада ном заалгаашье hаа, юумэндэ hураагүй. Тэнэг байхадань, нэгэ үдэр багшань Таршаа Намжилда «нютагаа буса» гэжэ хэлээ.

- Багша, дасанда гурбан жэлэй туршада ном үзэhэн хүн гэлсэхэдэнь, би уншажашье шадахагүй байхаб, даншье эшхэбтэр. Та намда нэгэл ном заагаад үгыт даа. Би харгыдаа уншаhаар, заабол hурахаб, - гэжэ Таршаа Намжил дуугарба.

- Би шамда мүнөө ямаршье ном заахагүйб. Харгыдаа тохёолдоhон юумэнүүдые бултыень адаглажа хараад, хадуужа абаарай. Тэрэшни шамда ехэ hайн эрдэм болохо, - гэжэ багшань хэлэбэ.

Тиигээд Таршаа Намжил тайлаhан дэгэлээ hөөргэнь бүhэлжэ, гуталаа тахалаад, үмдөөд, уншажа ябаха нэгэшье маанигүй, ута харгыда гараба.

Нэгэтэ хүбүүн номгон байдалтаяа хахасашадаг,
Нэмэжэ барижархиһан нэтэрүү нэгэндэл болошодог.
Эгээл тиихэдэнь гайхажа маргангүйгөөр хэлэхэш,
Эхин дуранай охин лэ сохёо гэхэш.

Уг гарбалта
Ууган буряад арадни
Үни холын
Үбгэ эсэгын hургаалтай.
Элинсэг хулинсаг
Эмгэн эхын орхиhон
Эгээл нангин
Эбдэршэгүй хатуу заяатай.

Бүлэг хуhан соо, дүтэхэнэ
Бүхэли үдэршье hууха hэм.
Түйсөөр дүүрэн гүлзөөргэнэ
Түүгээд гэртээ бусаха hэм.
Эдеэд үзэхэдөө мэдэбэб:
Энэншье, тэрэншье амтатай.
Тиигэhээр сагаа үнгэргэбэб.
Теэд… түйсэм дүүрээдүй, яалтайб?

 

Арсалан Жамбалон.

...«Эхэ хэлэмнай, халаг даа,
Эрьедээ хатаһан горхондол…
Хожомой сагта, харахаш даа,
Хохирол ехэтэй…» - гэжэ
Хэлэһэн дорой үгэнүүдшни
Хэды үнэншүү байбашье,
Һэжэг түрүүлэн зобоогоошье һаа,
Һэмжэн үүлэндэл ходороо.
Абаралта хүсэ олгоһон,
Амжалтын эхи татаһан,
Үлзытэй найдал түхөөһэн
Үргэмжэтэй бодол сэдьхэнэб:
Угай үндэһэн табисууртай
Уран зохёол эрдэнимнай
Үе сагтаа тулгардангүй,
Удха шанараа алдангүй,
Бэлиг талаангаар толоржо,
Бэшэг хэблэлээр дэлгэржэ,
Улад зоноо жаргуулжа,
Улам хүгжэхэнь болтогой!