Хүхэ модон Луу жэл Россида Үбэр Байгалай хизаарһаа эхиеэ абаба. 

   Эртэ урда сагһаа элинсэгүүднай элдэб янзын һахюуһануудые хэрэглэдэг байһан.  Тэдэнэй нэгэн – эхэнэрэй гэзэгэ.

   Хэрбээ урданай зоной абажа ябаһан ёһо гуримуудые сахяад ябаа һаа, үбдэхэгүй, гэнтын аюул ба осолдо орохогүй. Бололгүй юумэнһээ буладай үзүүр хухарха гэдэг. Тиимэһээ ямар юумэн хорюултай, сээртэйб гэжэ аха зонһоо һуража, асуужа ябаха ёһотой гэжэ мүнөө сагта хүүгэдтэ ойлгуулха шухала.

   Урдандаа Агын зоной табан хушуун малтаяа ойлголсодог тухай, малай аяг ааша, зан тухайнь хөөрэхэ хүсэлэнтэйб. Тэрэ үедэ мал нүүдэлшэ байдалда байлгагдахадаа, түхэреэн жэл соо бэлшээри хоолтойшог ябаһан юм ааб даа. Малай аяг ааша, зан абаринь ехэнхидээ эзэдэй эрилтэ хүсэлһөө дулдыдадаг байжа болоо. «Мал – эзэеэ, малгайнь толгойгоо һажааха» гэдэг урданай үгэ дэмыдэ хэлэгдэһэн үгэ бэшэ гээд ойлгохо шухала.
Малай аяг ааша нютагай байдалдаа дадаһан, хүнэй хэлэ ойлгодог болоһон байдаг шуу. Модо бариһан эзэнэйнгээ дүтэлхэдэ, ямаршье мал шэглүүлһэн зүг тээшэнь ульгамаар ябадаг зантай. Энэмнай эзэн мал хоёрой хоорондоо үгэ хэлэеэ ойлголсоһон үзэгдэл гэхэдэ, алдуу болохогүй.

Тэмээн буряад-монгол угсаатанай табан хушуун малай нэгэн гэжэ олонхи хүн мэдэнэ, залуушуул мэдэншьегүй байжа болохо. Ямар амитан гээшэб гэжэ залуушуулай мэдэхын тула бэшэнэб.