Урдандаа Агын зоной табан хушуун малтаяа ойлголсодог тухай, малай аяг ааша, зан тухайнь хөөрэхэ хүсэлэнтэйб. Тэрэ үедэ мал нүүдэлшэ байдалда байлгагдахадаа, түхэреэн жэл соо бэлшээри хоолтойшог ябаһан юм ааб даа. Малай аяг ааша, зан абаринь ехэнхидээ эзэдэй эрилтэ хүсэлһөө дулдыдадаг байжа болоо. «Мал – эзэеэ, малгайнь толгойгоо һажааха» гэдэг урданай үгэ дэмыдэ хэлэгдэһэн үгэ бэшэ гээд ойлгохо шухала.
Малай аяг ааша нютагай байдалдаа дадаһан, хүнэй хэлэ ойлгодог болоһон байдаг шуу. Модо бариһан эзэнэйнгээ дүтэлхэдэ, ямаршье мал шэглүүлһэн зүг тээшэнь ульгамаар ябадаг зантай. Энэмнай эзэн мал хоёрой хоорондоо үгэ хэлэеэ ойлголсоһон үзэгдэл гэхэдэ, алдуу болохогүй.

Тэмээн буряад-монгол угсаатанай табан хушуун малай нэгэн гэжэ олонхи хүн мэдэнэ, залуушуул мэдэншьегүй байжа болохо. Ямар амитан гээшэб гэжэ залуушуулай мэдэхын тула бэшэнэб.

   1764-1765 онуудта буряад хасаг сэрэгшэдэй түлөөлэгшэд сугларжа, буряад угсаатанай дунда хурим түрын түрүүшын бэшэмэл хуули гээшые баталан хэлсэhэн түүхэтэй. 

   Хэнэйшье мэдэһээр, буряад арад алдарта Байгал далайе тойрожо, мянга гаран жэл соо ажаһууна. Тиихэдээ арад зон хадаа үхибүүдээ зүбөөр һургахые, болбосоруулхые, хүмүүжүүлхые оролдодог байһан гээшэ. Энэ дээрэ хэлэгдэгшэ асуудалнууд болбол арадай аман зохёол соо хэлэгдэнхэй: оньһон, хошоо үгэнүүд, таабаринууд, үреэлнүүд, магтаал дуунууд, шүлэгүүд, үльгэрнүүд, онтохонууд гэхэ мэтэ һүүлэй үедэ буряад арадаймнай һайн гурим, һургаал, заншал гэхэ мэтэ мартагдажа эхилһэниинь шаналмаар. Энээниие мартуулжа болохогүй.

   Эртэ урда сагһаа хойшо уран гартанай бүтээлнүүдээ хээ угалзануудаар урлан гоёодог байһаниинь эли.

   Уран гартан, модошо дархан Алексей Поповой бүтээлнүүдээр һонирхобобди.