I
Согто-Хангил нютагтамнай нэгэ ехэл шалюун гэхэ гү, һонин хүн байһан юм. Тэрэ хүнэй ааша ябадал тухай нютагай зон мүнѳѳшье хѳѳрэлдэһѳѳр, энеэлдэһээр. Бүри хүнһѳѳл һаа ондоотой хүн байһан гээшэ ха.
Үбһэнэй үедэ болоһон ушар. Үглѳѳгүүр ажалдаа гаралган болоходол, Х… гэжэ хүн бодожо үгэдэггүй, хэбтэжэл байха дуратай һэн. Тиигэжэ бригадирыешье, үбһэшэдыешье хашараадаг байба. Тогоошон эхэнэртэ «Бодыш, яаһан хүмши?!» гүүлэхэ, гэмэрүүлхэ. Яда-хадаа, тогоошон хэбтэжэ байһан Х…-ын хүнжэлыень хуура татажа хаядагшье байһан ха.
Нэгэтэ тогоошон эхэнэрэй тэрэ хүнэй хүнжэлыень хуулан абажархин гэһээнь, Х… ахамнай шарбаа нюсэгэн хэбтэжэ байбал даа. Тэрэ гэһээр тогоошон абгай хүнжэлыень хуулажа абахаа болёо һэн гээбы.
II
Тэрэл Х… ахамнай колхозой элдэб ажалда ябадаг лэ һааб даа. Нэгэтэ һүниин халаанда Б… ахатай паар хахалжа ябанад. Үглѳѳгүүр болохо тээшэ үргэһэнииньшье, залхууньшье хүрѳѳ юм гү, юрэдѳѳл Б… ахадаа: «Ябая, станаа ошоё!» - гэбэ. Б… аха үгѳѳрнь боложо үгэбэшьегүй, ажалаа хэжэл, газараа хахалжал ябана.
Гэнтэ Б… ахань тракторайнгаа фаарын гэрэлдэ аягүй юушьеб харажархёод, бэень хүйтэ даажа, плугаа үргѳѳд лэ, Х… гээшэеэ орхижорхёод, стан тээшээ орогүй гүйлгэжэ ябашоо ха. Х… гэжэ хүмнай нүхэрэйнгѳѳ ошохогүй янзатай байхадань, удаан бодонгүй, салдагалаад, фарын гэрэлэй урдуурнь хүндэлэн хэды гүйһэн байгаа ха юм.
Үглѳѳдэрынь Х… гээшэнь Б… ахаһаа: «Юундэ станаа гүйлгэжэ ерэшоо һэмта?» - гэжэ һураба. Тиихэдэнь тэрэнь: «Үгы-ээ, үргэһэм хүрэшоо һэн», - гэһэн ха.
Дэлгэрэнгыгээр 1-2-дохи дугаарта.
