«Мэндэ» гэжэ гарнуудаашье хүсэд барилсаадүй,
Мундуу бардам оролсоно тэдэнэр хүшэгэнэжэ.
Тоорилдон тэндээ барилдажа нүхэд садаадүй,
Тооһо бурьятар носолдожол байнад түшэгэнэсэ.
Табилсаха юумэгүй хүсэеэ үзэлсэнэ дураараа,
Талын наран адаглана тэдэниие гансаараа.
Ага нютагни!
Хаанашье, хэндэшье мэдээжэ.
Асарнаб шамдаа дуу аялгынгаа энэ дээжэ.
Ажалша зон һуудаг юм даа манай Агаар.
Аажам, зохид, һонор юм даа эндэхи агаар.
Урданһаа хойшо иимэ заншал хүндэтэй юм:
Уулзахадаа нүхэд барилдаад үзэхэ ёһотой юм.
Үдын забһарта
Бүхэли үглөөнһөө нэгэ таһаг
Бэдэрһэн гээшэм – шүдхэр абаг!
Арайхан голтой оложо ерэбэб.
Ороходом тэндэ, басаган һууба.
Ерэһэн хэрэгээ хэлэхынгээ урда –
Ёһо ха юм – «Мэндэ!» - гэбэб.
Үгы даа, харюусахань шортоол намда,
Уһа балгаһандал тунтайн һууба.
Мэндэеэ дабтахадам, хайша хэрэгээр:
«Манайда үдын забһар байна!» - гээ.
«Баяртай!» гэхэм гү гараха дээрээ?
Байг даа, үдын забһар байнал теэд.
Хүршэнэр
Хүршынгөө газаагуур тугаарһаа
Хойшо урагшаа алхалнаб.
Хүршынгөө хажуугаар гарахадаа,
Хото байрыень адагланаб.
Мүнсэгэр улаахан хүршэмни
Мүнгэндэ дуратай ушаргүй.
Базаар дээрэһээ хүршэмни
Бүхэли үдэртөө һалахагүй.
Нобшо ноохой, юу хээхэн
Наймаалха, сэнгынь нэмээхэ,
Хоморой юумэ алаабхинуудаар
Хододоо бэдэрэн гүйхэл даа.
Дүтынгөө хүршэдэ тиимэһээ
Дурагүй болоһон дээрэһээ
Хотонойнь хажуугаар алхалнаб.
Хаа-яа үгэнүүдые шэбэнэнэб.
Намайе хараад, хүршэмни
Наадалжа байна янзатай:
«Дэмы энээгүүр һүндэлнэ,
Дан лэ залхуу хүн алтай…»
Болииш даа, минии хүршэхэн,
Бишни баһал ажалтайб.
Шамайе шүлэгтөө оруулха гээд
Шаасһаа үлүү зобонхойб.
Алхалнаб, алхалнаб, алхалнаб,
Ажалаа дүүргэжэ ябанаб.
Цырен-Базар БАДМАЕВ.
