Бодолоо гол руу хандуулагты
Багша өөрөө бисалгалда һууха газар шэлэбэ. Хорин ламанар голой эрьедэ һуужа, урадхалыень шагнаархана. Ха-жуудань модоной һүүдэртэ Бурхан багша һууна. Хорин ламанар бисалгалда һуу-хадаа, Бурхан багшын байдалда орожо шаданагүй. Тэдэ Багшаһаа нирваанда яагаад ороһон тухайнь һурана, харин тэрэ: «Шагнагты, шагнагты…», - гэжэ харюусана.
Гэнтэ нэгэ гэлэнмаа (монахиня) басаганда дурлаһан лама дураяа газар, байгаали болон оршон тойрон руу эльгээжэ, эсэстэнь нангин нирваанда хүрөө. Досоомни юун бэ даа таһараад, юун бэ даа юрьеэд, дуранай, зохилдолой (гармония) болон шэмээгүй байдалай гэрэлэй туяануудай юртэмсэ соогуур гаража, тэрээндэ абтабаб гэжэ тэрэ мэдэрээ һэн. Тэрэ нюдэеэ нээхэдээ, дэлхэйе Бурхан багша мэтэ хараа бэлэй. Тэрэ лама жаргалтай байгаа. Тиигээд тэрэ агшан зуура шэбэнээ һэн: «Мүнөөдэр багша энэ газар дэмы шэлээгүйл даа. Өөр руугаа бэшэ, бодолоо гол руу хандуу-лагты. Шагнагты... шагнагты...»
