Шоно хурьган хоёр (Ород онтохон)
Эхэһээ таһарһан хурьганай элдин талын дунда унжагай утаар мааража ябатарнь, хүбшын хүхэ шоно хажуудань гүйжэ ерээд, амаа тамшааба:
- Амар сайн, хурьгахан!
- Амар мэндэ, шоно ахай! – гэжэ хурьган урдаһаань маараба.
- Ши хайшаа ошожо ябанабши? – гэжэ шоно асууба.
- Эжыгээ бэдэржэ ябанаб, - гэбэ хурьган.
- Эхэдээ орхюулһан шамайе энэ дорошни эдижэрхихэмни! - гэжэ шоно шүдэеэ ирзайлгаба.
- Энэ сагтаа намайе эдижэ болохогүйл. Эдеэлхынгээ урда тээ бэеэ угааха ёһотой юм лэ, - гэжэ хурьган хэлэбэ.
- Теэд би хаана бэеэ угааха болонобиб? – гэбэ шоно.
- Угааха газарыешни би шамда заагаад үгэһүү, - гэжэ хурьган шоные дахуулан ябаба.
Хурьган эхэтэеэ ябахадаа, ангуушадай тодхоһон занга ойн захада үглөөгүүр хараһан юм. Хурьган шоные тэрэ зангын хажууда асараад:
- Энээн руу хоёр һабараа хэхэдэш, уһан гоожохо, - гэжэ хэлэбэ.
Шоно хурьганай харуулһан руу урда хоёр һабараа хэмсээрээ, зангада хабшуулагдашаба. Шонын һабараа абажа ядан шангаар улихада, дүтын айлһаа хүнүүд гүйлдэжэ ерээд, шиидамаар сохижо алаба.
Хурьган арьяатанай аманһаа иигэжэ зайсаа бшуу.
