Эхэ нохойн харасаар хүн түрэлтэн

Нэгэтэ нэгэ үдэр
Нэтэрүү нэгэ хүйхэр
Ханилая гэжэ дурадхаба,
Хажууһаамни һалахаяа болибо.

Үшөө нам тээшэ үлылдөөшэ
Үйлөө харлаһан хүйхэрнүүд
Хайратай нюдөөр харанад,
Хэлэ амаяа долёолдонод.

Хада гүбээгээр гүйлдөөн,
Хүнэй дура гуталдаан,
Шаг шууяан, хэрхирэлдээн,
Шадалаа баһашье үзэлсөөн.

Нохойнуудай ехэ суглаан
Нозог нобшоор эхилбэ.
Хоног үдэрнүүд үнгэрбэ,
Хээлитэй болоһоноо мэдэрбэб.

Түрэхэ сагай болоходо,
Түрьбэлгүй ехээр хэмшээрхэбэб.
Үнэн дээрээ бодоходо,
Үнэхөөрөө айдаһамни хүрэбэ.

Намайе тэжээһэн эзэмни
Налгай зохид зангүй һэн.
Бүдүүн гэдэһэеэ пүсхылгөөд,
Бирагүй зан харуулдаг һэн.

Хүхюутэйшье, аймшагтайшье үдэр
Хүрэжэ ерэбэ аргагүй.
Гурбан гүлгэд һубариһаар,
Гаража мүндэлбэ заатагүй.
Эзэмни баярлахын орондо
Эгээл хайрата үринэрыемни
Этэгээд муухай үгэнүүдээр
Эжэлүүдгүй шэрбэбэ гүлгэдыемни.

Яахашье аргагүй болоходоо,
Яһала холохон байһан
Ябталжа обоолһон бухалханда
Яаран зөөбэб үринэрөө.

Амитан болгохын хойноһоо
Аргагүй ехээр тухашарбаб.
Үнжэгэн хайратайхан гүлгэдни
Үдэр бүрихэн томиржоно.

Харуу хатуу эзэмни
Харахашье дурагүй намайе.
Хатуу, химэлхээр бэшэ яһануудые
Хаяжа үгэнэ газараар.

Шүдэ аманайнгаа үбдэтэр
Шүлһөө залгин үлтиргэнэб.
Хоол болохошье юумэгүй
Хото хоолойдом торолдоногүй.

Хонхорой хара уһанһаа
Хатаһан хоолойгоо норгоноб.
Нохой түрэһэн байһандаа,
Хэндэ, юундэ гомдохобиб?

Тэнзэгэр эзэмни харааха,
Тунтагар һамгандаа сухалдаха,
«Энэ асарһан гүлгэншни
Эмэ байгаа ха юм!» - гэхэ.
Һамгантаяа ехээр хэрэлдэхэ,
Һүхиржэ хүүгэдтээ хандаха.
Хараал шэрээл табиха,
Хамаг юумэндэ сухалдаха.

Хүн түрэлтэн иимэ юм гү?
Хайрлаха сэдьхэл үгы юм гү?
Элдэб эсээр бодомжолхош,
Эрьюу болотороо ухаалдихаш.

Харахадаш, ехэнхи зониинь
Хайрлаха сэдьхэлтэй байхал даа.
Хараһаар байтаршни, хилээмэ
Хүндэлһэн мэтээр һарбайхал даа.

Уян сэдьхэлни хайлаад,
Урадхуулхаб даа
нулимса нюусаханаар.
Хүн боложо түрэхэдөө,
Хүндэлхэб даа таанараа һайханаар.

Дэлхэйн арад түмэн
Дэмыдэл түрөөгүй ёһотой.
Амитан бүхэниие хайрлаха,
Ашыень харюулха уялгатай.

Бурханай табисуураар арад түмэн
Байсата дэлхэйдээ түрэнэ ха юм.
Ямар изагуурта түрэхэеэ тэдэнэр
Яажа мэдэхэб даа хүн түрэлтэн.

Бодомжолжо борохоноор
ухаалдидаг һаа,
Байдалайнгаа һабагшые
ойлгохол һэн даа.
Сэдьхэлээ уудалжа бододог һаа,
Сэмүүн сагай шэнжые
мэдэхэл һэн даа.

Хамаг амитаниие хайрлажа,
Хэмгүй ехэ буян
үйлэдэхэеэ яанаб даа?
Хойто түрэлдөө тэдэнэр
Хэншье болохоёо мэдэнэгүйл даа.

Баян бардам байдалдаа
Баярхажа болохогүй ха юм.
Зөөри гээшэ һүүдэр,
Залаатан бууһан шүүдэр.

Хүн түрэлтэнэй баялиг -
Хэтэ мүнхын эрдэм.
Эхэ эсэгын һургаал -
Энхэ наһанай жаргал.

Эгүүритэ дэлхэйн байдалай
Эшэ бүхэниинь үндэһэтэй.
Энээниие гамгүй таһалбал,
Эрьежэ өөртэнь буухал.

Хүн амитанай байдал -
Таагдашагүй ехэ замаг.
Хүрьеэ юртэмсын амисхал -
Хүнэй ойлгохогүй мэдэрэл.

Энээхэн наһанайнгаа эрьесэдэ
Эгээл һайхан буян
дэлгэрүүлһэй даа.
Эсэгэ малаан түбидөө
Энхэ тайбан ажаһууһай даа.

Эхэ зургаан зүйл хамаг амитан
Энхэ тайбан ажаһууг лэ даа.

You have no rights to post comments