Тэрэ Бурхан багшые алахаяа һанабагүй, тиигээд хэлэбэ:
- Тогто. Намда бү дүтэлэ, дүтэлөө һааш, алахаб! Би – Ангулималби.
Тиигээд Бурхан багшада хүнэй хургануудаар хэгдэһэн зүүдхэлээ харуулба. Харин Ангулималай гайхалда Бурхан багша айба, тэрьедэбэшьегүй, үнгэрхэдөө, һанаа амар дүтэлжэл ябаба. Ангулимал иигэжэ бодоно: «Энэ хүн дүлии, үгы һаа ухаа муутай». Дахяад хашхарба:
- Тогто! Бү хүдэлэ!
Бурхан багша харюусаба:
- Би үнинэй тогтонхойб, хүдэлнэгүйб, намда хүсэл һанаан үгы. Хэрбэеэ хүсэл һанаанай үгы һаа, яагаад хүдэлхэ хүнбиб? Би зориһондоо хүрөөб, шамда хэлэнэб: «Ангулимал, тогто!».
Ангулимал шангаар энеэжэ эхилбэ.
- Оо, нээрээ, ши ухаа муутай хүн хаш даа! Һуужа байхадам, хүдэлнэ гэбэш. Өөрөө ябажа байһан аад, тогтооб гэнэш!
Бурхан багша тэрээндэ дүтэлжэ:
- Шамда нэгэ хурган хэрэгтэй гэжэ дуулааб, хургыем болон толгойем таһала. Би өөрынгөө уялга дүүргээб, мүнөө бэем хэрэггүй болоо, харин энээгээр хэнэйб даа ами наһа абарха аргатайб, - гэбэ.
Ангулимал хэлэнэ:
- Ойро тойрон би гансаараа уймарби гэжэ һанаха байгааб. Тиимэ бэшэ ха юм. Али намайе туршахаа һанаа гүш? Үзөөрэй, тархииш таһалхаб!
- Намайе алахынгаа урда тээ нэгэ юумэ хэжэ үгыш даа. Энэ модоной мүшэр отололши, - гэжэ Бурхан багша гуйба.
Ангулималай сабшахада, томо мүшэр унашаба. Бурхан багша:
- Мүнөө энэ мүшэрөө һөөргэнь ниилүүлэ, - гэбэ.
- Одоол тэнэг хаш гэжэ шамайе ойлгобоб. Би ганса отолхо аргатайб, зүгөөр һөөргэнь ниилүүлжэ шадахагүйб, - гэжэ Ангулимал харюусаба.
Тиихэдэнь Бурхан багша хэлэбэ:
- Юумэ байгуулжа шадахагүй, ганса һалгажа шадаха һаа, гэмтэ ябадал үйлэдэнгүй байгыш. Хүүгэдшье юумэ һандаргажа шадахал, энээнэй түлөө зүрхэн хэрэгтэй бэшэ. Энэ мүшэр үхибүүншье отолжо шадаха, харин энээниие һөөргэнь модондонь ниилүүлхын түлөө Мастер хэрэгтэй. Энэ мүшэр модондо ниилүүлжэ шадахагүй һаа, яагаад хүнэй толгой таһалжа шададаг юмши? Энээн тухай бодожо үзөө гүш?
Ангулимал нэгэ хэды саг соо нюдөө хаагаад байтараа, Бурхан багшын хүлнүүдтэ унаад хэлэбэ:
- Энэ зүб харгыгаар намайе дахуулыш даа!
Тиигэжэ тэрэниие агшан зуура гэгээрээ гэжэ хэлсэдэг.
Үглөөдэрынь хото соо Бурхан багшын шабинарай тоодо Ангулималай бадар суглуулжа ябахада, хотын ажаһуугшад булта хоргодошоо. Зон иимэ ехээр айһан байгаа! Тэдэ иигэжэ бодомжолно: «Бурхан багшын шаби болоһоншье һаань, тэрээндэ үнэншэхөөр бэшэ. Тэрэ хүн ехэ аюултай!» Ангулималда хэншье хоол үгэнэгүй: хэн зүрхэлхэб даа! Зон тэрэниие шулуугаар шэдэнэ: олон хүниие алаһан ха юм.
Ангулимал хуу шарха болонхой унашаба, нюураарнь шуһан гоожоно. Бурхан багша шабинартаяа дүтэлөөд һураба:
- Ангулимал, ямар байнабши?
Тэрэ нюдөө нээгээд:
- Би шамда ехэ баяртайб! Тэдэ намайе алаха аргатай, харин намда гараараашье хүрэнэгүй. Би бүхэли наһаараа гэм хэжэ ябааб, нэгэшье алдуугаа мэдэрэнгүй байгааб! – гэбэ.
Тиихэдэ Бурхан багша хэлээ:
- Ангулимал гэгээрээл!
Баян аад, үгытэй хүн
Анхан сагта нэгэ изагууртан хангалтама һайхан зандан модоор бүтээһэн ехэ хоморой, үнэ сэнтэй, алтаар һиилэһэн жаахан хайрсаг худалдажа абаба. Тэрэ олон хүнэй дунда иигэжэ соносхобо:
- Энэ үнэтэ хайрсаг дэлхэйн эгээл үгытэй хүндэ үгэхэб.
Теэд лэ үгытэйшүүлэй бэлэг абахаяа ерэхэдэ, иигэжэл харюусадаг һэн ха:
- Эгээл үгытэй хүн ши бэшэш.
Зон гайхадаг болоод, асуудаг һэн ха:
- Үнэтэ хайрсагаа нээрээ үгэхэеэ һанана гүш?
Изагууртан харюусаха:
- Дэлхэйн эгээл үгытэй хүндэ үгэхэб. Мүнөө дэлхэйн эгээл үгытэй хүн хэн бэ гэжэ хэлэхэм. Энэ хадаа манай Прасенджита хаан гээшэ.
Хэлэһэн үгэнь Прасенджита хаанда дуулдажа, тэрэ ехээр уурлаба ха:
- Яагаад! Би хаан ха юмбиб! Яагаад дэлхэйн эгээл үгытэй хүн байхабиб! Тэрэ хүниие оложо, намда асарагты!
Прасенджита хаан тэрэ хүндэ алта мүнгэеэ хадагалдаг газараа харуулхадаа һурана:
- Мэдэнэ гүш энэ ямар газар бэ?
Изагууртан харюусаба:
- Алтаяа хадагалдаг газартнай.
- Энэ юун бэ?
- Мүнгэеэ хадагалдаг газартнай.
- Энээниие юун гэхэбши?
- Үнэтэ шулуунуудые хадагалдаг газар.
Хаан ууртайгаар хашхарба:
- Абдарни алтаар, мүнгөөр дүүрэн, намайе дүүрэн баялигтай гэжэ мэдэбэш. Дэлхэйн эгээл үгытэй хүн гэжэ юундэ намайе хардаха болообши?
Харин изагууртан хэлэһэн ха: «Прасенджита хаан хэршье ехэ баялигтай һаа, зонойнгоо хашалан зоболон тухай һанаагаа зобохо ша-далгүй байнат. Баяншье һаа, баялигаа хэрэглэжэ шададаггүй хадаа эгээл үгы-тэй бэшэ юм гүт?»
Нордоп Бабуева оршуулба.
