Домогой удхаар хѳѳрэбэл, нэгэ эхэнэр гуламтынгаа галhаа үлэhэн сусал хараад, ехээр сухалдажа: «Баhа ямар айлшаниинь ерэхэнь гээшэб! Залхуутай!» - гэжэ байжа ганираад, хабшагаар тэрэ сусалые абаад, хүнэгтэй уhа руу хаяhан түүхэтэй.
Yглөөдэрынь тэрэ айлда сошордомо гашуудалтай мэдээн дуулдаhан гэдэг: басаганиинь гэртэхиндээ айлшан ошожо ябатараа, харгыдаа мүрэнэй уhанда шэнгэhэн.
Тиигэжэ галай эзэн Заяаша тэрэниие хүндэлэнгүй, бузарлаhан эзэдые хэhээhэн гэдэг.
Галай нижаганажа носоходо, «заяашамнай хөөрэлдэбэ, айлшадые зүгнэбэ» гэжэ манай элинсэгүүд этигэдэг байhан. Тиигээд эртэ үглөөгүүр «хөөрөө» hаань, муу зүнтэй, орой үдэшэлэн – hайн юумэ зүгнэнэ гэhэн тэмдэгтэй.
Гал дээрээ уhа адхабал, ехэ нүгэл, бүлын гэшүүдэй хэн нэгэнэй ами наhанай хорохо, али гэбэл тэрэ бүлын уг унгяараа хосорхын тэмдэг гэдэг.
Хэрбэеэ гуламтын гал унтарба гэжэ зүүдэндээ үзэбэл, үри хүүгэдтэй болохогүйн тэмдэг гэхэ.
Баярма Баторова.
